Lelijke Tomaten zijn het Lekkerst

Na de tweede hittegolf zijn de tomaten eindelijk goed op gang gekomen. De smaak is een revelatie voor nieuwe leden… het heeft niets te zien met de tomaten uit de supermarkt, variëteiten die al sinds de jaren ’80 verder en verder geselecteerd werden op het criterium van bewaarbaarheid, om op het eind van de lange keten, in uw keuken er nog een week goed uit te zien. De tomaat moest er ook uniform en goed uitzien. Selectie kan nooit op alle vlakken goed zijn en dus moest de smaak erbij inboeten. Onrijp geplukt, een dikke harde schil om barsten te voorkomen, en tomaat die de verwachting op basis van zijn uiterlijk niet kan waarmaken…
Ik heb als kind nooit graag tomaten en komkommers gelust..

In de korte keten, waarvan zelfoogst het summum is, kunnen we eindelijk terug tomaten van de oude rassen proeven. Het zijn niet moeders mooiste, allerlei misgroeiingen komen voor… De schil is DUN, dus ze barsten waar je bijstaat, soms aan de plant, met littekens als gevolg, maar het vruchtvlees is sappig, zoet-zuur-zout.

Een CSA is geen supermarkt, de tomaten met een verse barst neem je BIJ VOORKEUR EERST, zodat ze eerst geconsumeerd worden. Verder neem je evengoed die met een litteken. Hij heeft van de plant veel gekregen, dus zal hij zeker lekker zijn. Het litteken zet zich niet diep door.

Op het Land telen we dit jaar de volgende soorten:

kerstomaatjes rood en ‘noir’ (iets groter, donkerder,  superieure smaak, als de grote broer Noir de Crimée) en de gele peervormige (volgend jaar niet meer, weinig smaak)

Noir Russe of Noir de Crimée: een zeer oude variëteit van aan de Zwarte Zee, volgens de verhalen na de oorlog in 19e E van daaruit ontdekt, en verspreid over heel Rusland in allerlei nieuwe kruisingen.  Donker met een groene kroon, heel erg erg smaakvol, meeste lycopeen (rood) van alle tomaten en weinig caroteen (orange) en het chlorophyl (groen) blijft aanwezig, vandaar de bruinige kleur bij rijpheid. Makkelijk uit te hollen en dus ook leuk om op te vullen.

Rose de Berger: een oude rozige franse variëteit, type vleestomaat met een zoet-zure volle smaak. In partjes, uit het vuistje en ook heerlijk om op te vullen. Te lekker om te stoven, misschien ook verwant aan de spaanse rozige tomaat waarmee toastjes (na de look en de olijfolie) mee worden ingesmeerd.

Defiant: een variëteit die geselecteerd werd op bestendigheid tegen phytophtora (schimmelziekte door regen) en weinig steun behoeft, voor teelt in de openlucht. Ik zette ze uiteindelijk toch binnen omdat ik door de grotere tunnels nog plaats had. De tomaten zijn orange-achtig, en de smaak is tegen alle verwachting in ook heel goed. Lekker zurig.

cour de bue (coeur de boeuf) van het ongeribbelde type: coeur de boeuf is minder vol van smaak maar is een italiaanse varieteit met weinig pitten en weinig kamers, je kan er heel mooie dunne plakjes van snijden, bijna als carpaccio. De smaak is subtiel. Cour di Bue rijpt van binnen naar buiten, dus je oogst hem nog voordat te schil door-rood is.

coeur de boeuf van het oorspronkelijke type: met ribbels. Niet de foto, want geen rijpe die dag.

Om de variëteit aan smaken, vormen en kleuren te vieren, is het leuk om een carpaccio van tomaat te serveren. Ik vond dit recept maar basicly is het gewoon tomaat in plakjes: carpaccio van tomaat