Dit was juli 2018

Juli bracht meer van hetzelfde: de zon brandt nog steeds op een bruingebakken huid, die moe is van het felle agressieve licht. Eén pletsbui friste alles even op en zette ons terug aan het planten, waarbij we merkten dat onder de 2cm natte de grond nog steeds kurkdroog was. Zelfs van het onkruid, dat aan een mistwolkje vocht genoeg heeft om te ontkiemen, verschijnt in 3 weken geen kiemling op zaaiklaargelegde grond en de ijzersterke ‘hanepoten’ (grasachtig onkruid) beginnen af te sterven omdat ze met het groeien van hun wortels het zakken van het vocht niet hebben kunnen bijbenen. Allemaal fenomenen du jamais vu. En toch geven de planten die op tijd diepgeworteld zijn alsnog oogst en groeien de gezaaide teelten toch heel traag maar zeker verder, een bewijs van een goede bodemstructuur en een goeie watervasthoudende grond. De trots van de boeren van de streek! Als de mais hier kapot gaat, (één van de meest droogtetolerante gewassen), dan is hij in heel Vlaanderen al lang kapot, zegt loonwerker Francois, die in zijn eigen moestuin de coloradokevers op zijn aardappelen met biologische middelen bestrijdt.  Extreme weersomstandigheden zijn het ultieme examen voor het vak bodemvruchtbaarheid*. Het weer bepaalt of je erdoor bent of niet.

Tegenover deze harde omstandigheden om in te werken en groeien staan de hartverwarmende woorden en beelden die jullie geven: het is een zonovergoten zomervakantie en ik zag veel koppels in zijn geheel die ik tot hiertoe maar in de helft zag, hele gezinnen met 3 generaties, mama’s, papa’s én oma’s met de kinderen..   Net als ik kwamen velen bij zonsondergang of niet lang na zonsopgang van de mooiste momenten van de zomerdagen gebruik maken. Ik denk dan bij mezelf dat het goed moet zijn voor de relaties, samen met je naasten de jager-verzamelaar in jezelf doen opleven, en maak stiekem een foto … Al die foto’s, .. , mijn oogst! Ja, ook de zoveelste foto van bramen en frambozen.. Ik kan het niet laten.

*de bodemvruchtbaarheid (structuur! humus!) is duidelijk het resultaat van de omgang met de grond in de voorbije jaren tot nu: grasklaver in de voorgaande jaren laten telen door Kris, op de juiste moment ploegen, rotoreggen ipv frezen, ondiep ipv diep frezen, compost geven, voor de winter winterrogge inzaaien, al dan niet betreden van de bedden op natte momenten (!) en vermijden van plassen hebben nu allemaal zijn effect en maken het verschil tussen een droge keiharde ondoordringbare grond en een droge en dus harde maar toch poreuze, door wormengangen doorboorde lagen waar de haarworteltjes toch doorkunnen op zoek naar vocht in de diepte, een grond als een verdroogd desembrood, van dewelke de brokken mooi uit elkaar zullen vallen bij de eerste echte periode van regen. Maar wanneer?