Dit was september 2018

September is mijn favoriete maand, al weet ik niet omdat het is omdat het zo mooi is, of het einde van het hoogseizoen inluidt, en de maand is waarin je resultaat ziet van je gezwoeg en gezweet in de zomer… Elk jaar opnieuw komt het goed, dat weet je, maar elke zomer van de laatste jaren doet je twijfelen, omdat hij geen precedenten kent. Zal het in een droogte van dit caliber ook goedkomen? Wanneer zal het ooit nog wél regenen, vraag je je af, terwijl ze op het weerbericht de hittegolf aankondigen, alsof we die al geen 2 maanden meemaken, je lacht groen.. En ja; zelfs nu, kwam het goed. September. Het licht verzacht van brandend naar kristalhelder, s avonds en s morgens kan het fris zijn, waardoor we eindelijk in een diepe slaap vallen, maar overdag nog lekker warm, waardoor het zomerbruin nog even oplicht. De pompoenen en aardappelen worden binnengehaald. Je weet dat je het gehaald hebt, je bent over de climax heen en het resterende werk wordt oplijstbaar en afvink-baar: voor de laatste keer moet nog geschoffeld , de tunnels moeten beplant, de zomerframbozen nog gesnoeid en opgebonden, de groenbemester voor de winter nog gezaaid, de grond nog bekalkt, de aardbeien nog gerooid, de look nog geplant maar al dat werk stelt niets voor tegenover de hevige zomer die definief voorbij is..  De Openvelddag komt er ook nog tussenfietsen, als een heerlijke en geslaagde hindernis te nemen. Geen nood, tijdens ons feestje dikken onze knolselders, pastinaak, raapjes en orde kolen aan zodat we de winter met een gerust hart tegemoet kunnen gaan. Na de feest gaan de laatste plantjes en vollop blauwe vlaggen de vollegrond in  en proeven we de eerste wortelpeterselie. Het veld staat er goed voor!
We verwelkomen ook 5 gezinnen die een maandje mee-oogsten, ter kennismaking. Welkom dus.